Υπογραμμίζει ότι η συνεχής αναβλητικότητα του πυρήνα να καθυστερεί την άμεση επίλυση της κρίσης χρέους στην περιφέρεια επιφυλάσσει μεγαλύτερους κινδύνους και επισημαίνει ότι η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία πρέπει να πιέσουν οι ίδιες προς αυτή την κατεύθυνση.
Το Economist τονίζει το ενδεχόμενο να βρεθεί διέξοδος στο πρόβλημα με συνεργασία του ΔΝΤ.
Οι οικονομίες τόσο της Ελλάδας όσο και της Ιρλανδίας, συρρικνώνονται ταχύτερα από το αναμενόμενο, και οι αποδόσεις των ομολόγων, σε ποσοστό περίπου 13% για την Ελλάδα και πάνω από 10% για την Ιρλανδία, παραμένουν πεισματικά υψηλές.
Οι επενδυτές προφανώς δεν πιστεύουν ότι η οικονομική διάσωση θα λειτουργήσει . Κι έχουν δίκιο. Αυτές οι οικονομίες δεν είναι σε βιώσιμη πορεία. Ο Economist αναγνωρίζει την μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλουν οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Ιρλανδίας, έχοντας προχωρήσει σε ηρωικές περικοπές στον προϋπολογισμό.
Η Ελλάδα προσπαθεί σκληρά για να ελευθερώσει την άκαμπτη οικονομίας της. Η Πορτογαλία δεν δέχτηκε τους ασφυκτικούς όρους λιτότητας, αλλά η σύσφιγξη της δημοσιονομικής πολιτικής της είναι τολμηρή. Στις τρεις περιπτώσεις, οι προοπτικές περιορίζονται σε μεγάλο βαθμό, λόγω των λαθών που έγιναν στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη και στο Βερολίνο.
Το άρθρο αναφέρεται στην αυταπάτη της Άνγκελα Μέρκελ για τη Σύνοδο Κορυφής της 25ης και 26ης Μαρτίου ως "ένα βήμα μπροστά" για την επίλυση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, καθώς η κατάληξή της έμοιαζε περισσότερο με μοιρολόι, ενώ η λέξη αποτυχία αποτελεί πιο ακριβής χαρακτηρισμός.
Η σύνοδος των Βρυξελλών συνέβαλε στο ελάχιστο για την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Η κατάστασή τους επιδεινώνεται και οι ηγέτες της Ευρώπης φέρουν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης. Κατόπιν επιμονής της ΕΕ, τα περιφερειακά κράτη πρέπει να μειώσουν δραστικά τα ελλείμματα του προϋπολογισμού τους, ανεξάρτητα από τις συνέπειες στην ανάπτυξη.
Αλλά η λιτότητα δημιουργεί τεράστια χρέη που αναμένονται να κορυφωθούν στο 160% του ΑΕΠ για την Ελλάδα, 125% για την Ιρλανδία και το 100% για την Πορτογαλία. Οι αποδόσεις των ομολόγων παραμείνουν υψηλές και το αποτέλεσμα μία συνεχής κάθοδο.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στη Φρανκφούρτη θα αυξήσει τα επιτόκια στις 7 Απριλίου, τα οποία θα ενισχύσουν το ευρώ και περαιτέρω θα υπονομεύσουν τις προσπάθειες των περιφερειακών για να γίνουν πιο ανταγωνιστικές.
Οι ηγέτες της Ευρώπης δεν συζητούν το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους τώρα, αλλά επιμένουν ότι κάθε χώρα που θα απαιτήσει βοήθεια από το 2013 μπορεί να χρειαστεί να το αναδιαρθρώσει και ότι νέα δάνεια θα έχουν προτεραιότητα έναντι των ομολογιούχων.
Ο κίνδυνος ότι οι επενδυτές θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ένα κούρεμα σε δύο χρόνια, ανεβάζει τις αποδόσεις υψηλά σήμερα, που με τη σειρά τους καταστρέφουν τα σχέδια διάσωσης.
Το άρθρο υποστηρίζει ότι η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, θα πρέπει να μειώσουν το δημόσιο χρέος τους νωρίτερα και όχι αργότερα. Το μεγάλο εμπόδιο δεν είναι τεχνικό, αλλά πολιτικό. Δεδομένου ότι πολλοί στην Ευρώπη ,ιδιαίτερα στην ΕΚΤ, παραμένουν αμείλικτοι σε αντίθεση με την αναδιάρθρωση του χρέους, η πίεση πρέπει να προέλθει από αλλού, από τις ίδιες τις περιφερειακές οικονομίες.
Η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να προσποιείται ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος του χρέους της και να ασκήσει πιέσεις για αναδιάρθρωση. Αλλά η μεγαλύτερη ελπίδα θα μπορούσε να γίνει με συμφωνία με το ΔΝΤ.
Οι οικονομολόγοι της έχουν πλέον την εμπειρία της κρίσης του χρέους. Ορισμένοι ιδιώτες αναγνωρίζουν ότι η αναδιάρθρωση του χρέους είναι τελικά αναπόφευκτη. Είναι λοιπόν καιρός το Ταμείο, να αρνηθεί να δανείσει περισσότερο, χωρίς τη σύναψη μιας συμφωνία για το χρέος, αναγκάζοντας την Ευρώπη, τους μικρόψυχους πολιτικούς να κάνουν το σωστό.
ΠΗΓΗ;http://aetostz.blogspot.com/2011/04/blog-post_7479.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου